Γκραφ, Αρτούρο

(Arturo Grαf, 1848 – 1913).Ιταλός ποιητής και κριτικός. Από το 1882 υπήρξε καθηγητής στην έδρα της ιταλικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Τορίνο. Το 1883 ίδρυσε μαζί με τους Ρενιέ και Νοβάτι το Ιστορικό ημερολόγιο της ιταλικής φιλολογίας.Δημοσίευσε τις συλλογές ποιημάτων Μέδουσα (Medusa, 1880), Μετά το ηλιοβασίλεμα (Dopo il tramonto, 1893), Οι Δαναΐδες (1897), Μοργκάνα (1901), Δραματικά ποιήματα (1905) και Ρίμες του δάσους (1906). Τα ποιήματά του –ένα κράμα ύστερου ρομαντισμού (διαποτισμένο από στοιχεία πεσιμισμού και πνευματισμού) και συμβολισμού– διατρέχει ένα έντονο αίσθημα πνευματικής κρίσης και θανάτου. Ο Γ. έγραψε επίσης το μυθιστόρημα Τα λύτρα (1901), που αντιπροσωπεύει το πέρασμά του από τον θετικισμό στην πνευματοκρατία, και έναν μεγάλο αριθμό έργων φιλολογικής κριτικής, όπου οι ρομαντικές προθέσεις συμπλέκονται με τον θετικισμό της ιστορικής μεθόδου. Τα σπουδαιότερα από αυτά είναι οι Δραματικές σπουδές (1878), Προμηθέας της ποίησης (1888), Μύθοι, παραδόσεις και προλήψεις του Μεσαίωνα (1892-93) και τα δοκίμια Φόσκολο, Μαζόνι και Λεοπάρντι (1898). Ο Ιταλός ποιητής και κριτικός Αρτούρο Γκραφ.